Jakie są plany fantomowe i prawa do szacowania zapasów (SAR)

Odbywa się to z różnych powodów. Często pozwala pracodawcom i pracownikom uniknąć pewnych ograniczeń podatkowych lub księgowych związanych z wykorzystaniem rzeczywistych akcji. Zasoby fantomowe i prawa do wzrostu wartości zapasów (SAR) to dwa rodzaje planów w tej kategorii.

Co to jest Phantom Stock?

Zasoby fantomowe (zwane również „zapasami cienia”) stanowią kwoty pieniężne należne pracownikowi pod pewnymi warunkami. Plany zapasów fantomowych mają bardzo podobny charakter i przeznaczenie do innych rodzajów planów niekwalifikowanych, takich jak plany odroczonych wynagrodzeń. Oba rodzaje planów mają na celu zmotywowanie i utrzymanie kadry kierowniczej wyższego szczebla poprzez obietnicę świadczenia pieniężnego w pewnym momencie w przyszłości, z zastrzeżeniem znacznego ryzyka przepadku w międzyczasie. Oznacza to, że pracodawca może stracić pieniądze w pewnych okolicznościach, na przykład w przypadku niewypłacalności pracodawcy.

Ale podczas gdy tradycyjne plany odroczonych wynagrodzeń zwykle wypłacają ustaloną kwotę gotówkową, fantomowe plany akcji oferują premię, która zwykle jest równa określonej liczbie akcji lub procentowi akcji pozostających w obrocie w firmie. Kiedy ta kwota jest faktycznie wypłacona, plany fantomowe znów przypominają swoich tradycyjnych niekwalifikowanych kuzynów: Firma nie może odliczyć kwoty przekazanej na plan, dopóki pracownik nie otrzyma konstruktywnie otrzymanych środków, w którym to czasie musi zgłosić świadczenie jako zwykłe dochody.

Większość fantomowych programów akcji wypłaca świadczenia w gotówce, chociaż niektóre plany mają funkcję konwersji, która zamiast tego wydaje akcje, jeśli pracodawca tak zdecyduje.

Zaplanuj projekt i cel

Plany zapasów fantomowych mają swoją nazwę od hipotetycznych jednostek używanych w planie. Jednostki te reprezentują „fantomowe” akcje spółki, które są przypisane uczestnikowi planu i rosną i spadają w wartości wraz z ceną akcji spółki.

Większość fantomowych planów stadowych należy do jednej z dwóch głównych kategorii:

Plany tylko dla uznania. Ten rodzaj planu wypłaca pracownikowi tylko kwotę równą wartości wzrostu (jeśli w ogóle) ceny akcji spółki w określonym z góry okresie.
Plany pełnej wartości. Plany te obejmują również wartość bazową samych zapasów, a tym samym wypłacają pracownikowi znacznie więcej w przeliczeniu na akcję / jednostkę.

Kluczowe daty i warunki

Data przyznania: Dzień kalendarzowy, w którym pracownicy mogą rozpocząć uczestnictwo.
Okres oferty: Długość lub okres obowiązywania programu (kiedy pracownicy otrzymają świadczenia).
Wzór na wkład: W jaki sposób określa się liczbę lub procent akcji spółki, które zostaną przyznane.
Harmonogram nabywania uprawnień: Wszelkie kryteria, które należy spełnić, aby otrzymać świadczenia, takie jak długość kadencji lub wykonanie zadania lub celu firmy.
Wycena: Metoda wyceny korzyści z programu.
Ograniczające przymierza: Przepisy ograniczające różne elementy planu, takie jak kto jest uprawniony do uczestnictwa.
Przepisy dotyczące przepadku: Konsekwencje wydarzeń, które zakończyłyby udział w planie, takich jak śmierć, niepełnosprawność lub niewypłacalność firmy.

Ponieważ fantomowe plany akcji nie wiążą się z posiadaniem rzeczywistych akcji, uczestnicy nie otrzymują żadnych dywidend ani domyślnie nie otrzymują żadnego prawa głosu. Karta planu może jednak nakazać przyznanie obu przywilejów, jeśli tak zdecyduje pracodawca.

Plany zapasów fantomowych są najczęściej wykorzystywane przez ściśle kontrolowane firmy, które nie mają zapasów w publicznym obrocie. Wynika to z faktu, że umożliwiają one pracodawcy zaoferowanie formy rekompensaty kapitałowej kluczowym pracownikom bez zmiany lub osłabienia obecnego podziału akcji między właścicieli spółki. Dlatego rzadko przyznaje się uprawnienia do głosowania, ponieważ mogłoby to zaburzyć równowagę sił między prawdziwymi akcjonariuszami.

Wiele planów zawiera również harmonogram nabywania uprawnień, który określa, kiedy świadczenia mają zostać wypłacone i na jakich okolicznościach.

Zalety planów akcji Phantom

Pracodawcy i pracownicy mogą korzystać z fantomowego planu zapasów pod wieloma względami. Główne zalety tych planów obejmują:

Nie ma żadnych wymagań inwestycyjnych dla pracowników.
Własność pracodawcy nie jest rozwodniona.
Wspierana jest motywacja i utrzymanie pracowników.
Są stosunkowo proste i niedrogie we wdrażaniu i administrowaniu.
Można je skonstruować tak, aby spełniały dowolną liczbę potrzeb lub kryteriów firmy.
Plany mogą zawierać funkcję konwersji, która w razie potrzeby pozwala pracownikom otrzymywać rzeczywiste akcje zamiast gotówki.
Dochód jest odroczony do momentu faktycznego wypłacenia pracownikowi. W tym momencie ilość otrzymanych zapasów należy zgłosić jako dochód uzyskany, nawet jeśli nie zostanie sprzedany; zgłoszona kwota jest równa uczciwej wartości rynkowej akcji w dniu, w którym pracownik ją otrzymuje.
Plany, które są odpowiednio skonstruowane, są zwolnione z podlegania sekcji 409 wewnętrznego kodeksu podatkowego, która reguluje tradycyjne niekwalifikowane plany, takie jak plany odroczonej kompensaty. Daje to tym planom większą swobodę struktury i prostotę administracji.

Wady planów akcji Phantom

Dopłaty do pracodawcy nie są odliczane od podatku, dopóki zasiłek nie zostanie wypłacony pracownikowi.
Pracodawcy muszą mieć pod ręką wystarczającą ilość gotówki, aby wypłacać świadczenia w wymaganym terminie.
Pracodawcy mogą być zmuszeni zatrudnić rzeczoznawcę spoza firmy, aby regularnie wyceniać plan.
Pracodawcy muszą zgłaszać status planu co najmniej raz w roku wszystkim uczestnikom, a także wszystkim prawdziwym akcjonariuszom i SEC, jeśli spółka jest w publicznym obrocie.
Wszystkie świadczenia są opodatkowane jako zwykły dochód dla pracowników - traktowanie zysków kapitałowych nie jest możliwe, ponieważ świadczenia wypłacane są w gotówce.
Plany o znacznych saldach mogą wpływać na ogólną wycenę spółki. Saldo planu można wymienić jako zasób, którego firma tak naprawdę „nie posiada”, ponieważ w pewnym momencie zostanie wypłacona pracownikowi (z wyjątkiem przepadku).
Uczestnicy planów „tylko aprecjacyjnych” mogą nie otrzymać niczego, jeśli akcje spółki nie docenią ceny.

Prawa do szacowania zapasów (SAR)

Prawa do wzrostu wartości akcji stanowią kolejną formę rekompensaty kapitałowej dla pracowników, która jest nieco prostsza niż tradycyjny plan opcji na akcje. SAR nie zapewniają pracownikom wartości akcji bazowych w spółce; zapewniają one jedynie kwotę zysku uzyskaną ze wzrostu ceny akcji między datą przyznania a wykonania.

SAR-y pod wieloma względami przypominają fantomowe plany dotyczące wyłącznie wzrostu wartości akcji, ale ich zasoby lub jednostki są zwykle przyznawane w określonym czasie, na przykład wtedy, gdy harmonogram nabywania uprawnień jest spełniony. Chociaż plany SAR również często zawierają harmonogramy nabywania uprawnień, odbiorcy mogą zazwyczaj wykonywać swoje prawa, ilekroć zdecydują się po zakończeniu harmonogramu.

Kluczowe daty i warunki

Data przyznania: Dzień kalendarzowy, w którym SAR są przyznawane pracownikowi.
Data ćwiczenia: Dzień, w którym pracownik wykonuje uprawnienia.
Rozpiętość: Różnica między ceną akcji spółki w dniu przyznania a dniem wykonania; stąd wartość aprecjacji w magazynie. To jest wypłacane uczestnikowi.

Struktura planu

SAR są jedną z najprostszych obecnie stosowanych form kompensacji zapasów. Przypominają one inne typy planów pod następującymi względami:

Często zawierają harmonogram nabywania uprawnień związany z realizacją niektórych zadań lub celów podyktowanych przez firmę.
Mogą mieć przepisy „wycofania”. Są to warunki, na których pracodawca może wymagać spłaty części lub całości świadczeń w ramach programu, na przykład, jeśli uczestnik odejdzie i pójdzie do pracy dla konkurenta lub jeśli firma zbankrutuje.
Zasadniczo można je przenieść na inną stronę.

Procedury dotyczące SAR są dość proste, a także ściśle odzwierciedlają inne rodzaje planów magazynowych. Uczestnicy otrzymują określoną liczbę praw w dniu przyznania, a następnie wykonują je, tak jak w przypadku niekwalifikowanych opcji na akcje (NQSO).

Wykonywanie SAR w odniesieniu do NQSO

Ale w przeciwieństwie do NQSO, które dają taką możliwość zakup akcje po z góry określonej cenie, posiadacze SAR-u otrzymują jedynie aprecjację dolara w cenie akcji między datą przyznania a wykonania. Często jednak nie otrzymują tego świadczenia w gotówce - często przyznawane jest ono w formie akcji, które są równe tej kwocie minus podatek u źródła.

Załóżmy, że firma Amy przyznaje jej 1000 SAR i 1000 NQSO, a cena akcji spółki zamyka się na 20 USD w dniu przyznania. (Dla uproszczenia, potrącanie podatków u źródła zostanie wykluczone z tego scenariusza.) Postanawia skorzystać z obu rodzajów dotacji sześć miesięcy później tego samego dnia, a zapasy zamykają się na poziomie 40 USD w dniu wykonania. Amy po prostu otrzymuje 500 akcji ze swoich SAR - wartość tych akcji jest równa kwocie, którą doceniłoby 1000 akcji między datą przyznania a datą wykonania, czyli 20 000 USD.

Aby jednak skorzystać z jej niekwalifikowanych opcji, Amy musi najpierw kupić te 1000 akcji ze środków własnych - 20 000 USD. Lub, co bardziej prawdopodobne, zasadniczo pożyczy pieniądze, aby je kupić. Następnie, po zakupie akcji, musi sprzedać liczbę akcji równą kwocie, którą pożyczyła, aby spłacić tę kwotę. W takim przypadku musi sprzedać 500 udziałów, aby spłacić pożyczone 20 000 USD. Ponieważ 1000 zakupionych przez nią akcji jest wartych 40 000 USD, po tym, jak sprzedaje 500 i spłaci kwotę zakupu, będzie ona również posiadać 500 udziałów o wartości 20 000 USD.

Żadna transakcja nie była konieczna dla jej akcji SAR, ponieważ miała ona prawo jedynie do wzrostu wartości 20 USD na akcję, a nie do wartości samych pierwotnych akcji bazowych. Chociaż kwota dolara netto, z którą kończy się Amy, jest taka sama zarówno dla jej SAR, jak i jej NQSO, proces ćwiczeń dla SAR jest nieco prostszy.

Opodatkowanie

SAR są opodatkowane zasadniczo w taki sam sposób jak niekwalifikowane plany opcji na akcje. Podatek nie jest naliczany w momencie przyznania ani w trakcie procesu nabywania uprawnień. Jednak wszelkie wzrosty ceny akcji pomiędzy datą przyznania a wykonania są opodatkowane dla uczestników jako zwykły dochód. Pracownicy muszą zgłosić tę kwotę jako taką na 1040, niezależnie od tego, czy w tym czasie sprzedają akcje.

Podatki od wynagrodzeń są również zazwyczaj obliczane na podstawie tego dochodu, a większość firm pobiera podatek federalny według obowiązkowej dodatkowej stawki wynoszącej 25% plus wszelkie podatki stanowe lub lokalne. Ubezpieczenia społeczne i Medicare są również zwykle wstrzymywane. W przypadku SAR wstrzymanie to zwykle następuje poprzez zmniejszenie liczby akcji otrzymywanych przez uczestnika, tak że uczestnik otrzymuje tylko liczbę akcji równą kwocie dochodu po opodatkowaniu. Na przykład w poprzednim przykładzie Amy mogła otrzymać tylko 360 ze swoich 500 udziałów, a pozostałych 140 zostało wstrzymanych przez firmę.

SAR odzwierciedlają również NQSO, jeśli chodzi o obliczanie podatku od sprzedaży akcji. Pracownicy nie są zobowiązani do sprzedaży swoich akcji w trakcie wykonywania i mogą przechowywać je przez czas nieokreślony. Udziały z jednego z programów, które są utrzymywane przez okres krótszy niż rok, są liczone jako krótkoterminowe zyski lub straty, a te, które są utrzymywane przez rok lub dłużej, generują długoterminowe zyski lub straty przy sprzedaży. Kwota zysku, która jest wykazywana jako zwykły dochód w momencie wykonania, staje się wtedy podstawą kosztu sprzedaży.

Załóżmy na przykład, że Amy sprzedaje swoje akcje ze swoich SAR sześć miesięcy później (rok od daty przyznania) po 50 USD za akcję. Zgłosi krótkoterminowy zysk w wysokości 10 USD na akcję, co daje łączny zysk 3600 USD (360 pomnożony przez 10 USD). Okres utrzymywania rozpoczyna się w dniu wykonania. Należy tutaj zauważyć, że jej podstawa kosztu jest równa liczbie akcji, które faktycznie otrzymała po wstrzymaniu, a nie kwoty przed opodatkowaniem.

Zalety SAR

Główne zalety SAR to:

Emisja akcji spółki jest zmniejszona w stosunku do innych rodzajów planów akcji, takich jak ESPP lub NQSO, zmniejszając w ten sposób rozwodnienie akcji spółki.
Pracodawcy otrzymują bardziej korzystne podejście księgowe w przypadku SAR niż planów, które emitują rzeczywiste akcje - klasyfikuje się je jako stały koszt zamiast zmiennej.
Pracownicy nie muszą zawierać transakcji sprzedaży w celu pokrycia kwoty przyznanej przy wykonywaniu akcji.
Pracodawcy mogą automatycznie potrącać odpowiednią kwotę na podatki od wynagrodzeń.
Traktowanie podatkowe pracowników jest proste, ponieważ liczą one wzrost jako przychód uzyskany w momencie otrzymania.
Podobnie jak wszystkie inne formy kompensacji kapitału własnego, SAR mogą motywować pracowników do poprawy wyników i pozostania w firmie.

Wady SAR

Istnieją tylko dwa prawdziwe ograniczenia związane z SAR:

Dywidendy nie są wypłacane uczestnikom.
Uczestnicy nie otrzymują prawa głosu.

Ostatnie słowo

SAR i akcje fantomowe zapewniają pracodawcom dwa realne sposoby oferowania pracownikom rekompensat związanych z akcjami firmy bez potrzeba emisji dużych ilości dodatkowych zapasów. Z tych powodów wielu ekspertów na arenie kompensacji zapasów prognozuje znaczny wzrost dla obu rodzajów planów w czasie, pomimo ich ograniczeń.

Aby uzyskać więcej informacji na temat akcji fantomowych i współczynników SAR, skonsultuj się z doradcą finansowym lub specjalistą HR.