Jak Warren Buffett podejmuje decyzje - sekret sukcesu inwestycyjnego

Buffett osiągnął te zwroty, podczas gdy większość jego zawodów zakończyła się niepowodzeniem. Według Johna Bogle, jednego z założycieli i byłego prezesa The Vanguard Group: „Dowody są przekonujące, że zwrot z funduszu akcyjnego opóźnia się znacznie na rynku akcji o znaczną kwotę, w dużej mierze pod względem kosztów, i że inwestor funduszu zwraca zwrot z funduszu opóźnionego o znaczna kwota, w dużej mierze wynikająca z przeciwdziałania produktywności rynku i wyboru funduszy. ”

Ponieważ dowody wskazują, że Buffet był wyjątkowym inwestorem, obserwatorzy rynku i psychologowie szukali wyjaśnienia jego sukcesu. Dlaczego Warren Buffett osiągnął niezwykłe korzyści w porównaniu do swoich rówieśników? Jaki jest jego sekret?

Perspektywa długoterminowa

Czy znasz kogoś, kto był właścicielem tego samego towaru od 20 lat? Warren Buffett utrzymywał trzy zapasy - Coca-Cola, Wells Fargo i American Express - od ponad 20 lat. Był właścicielem jednej akcji - Moody's - od 15 lat, a trzech innych akcji - Proctor & Gamble, Wal-Mart i U.S. Bancorp - od ponad dekady.

Z pewnością 50-letnie doświadczenie pana Buffetta nie jest doskonałe, jak od czasu do czasu zauważył:

Berkshire Hathaway: Pique w CEO Seabird Stanton zmotywował go do przejęcia upadającej firmy tekstylnej. Buffett przyznał później, że zakup był „najgłupszym akcją, jaką kiedykolwiek kupiłem”.
Holding Future Energy: Buffett stracił miliard dolarów w obligacjach upadłego zakładu elektrycznego w Teksasie. Przyznał, że popełnił ogromny błąd, nie konsultując się ze swoim wieloletnim partnerem biznesowym Charliem Mungerem przed zamknięciem zakupu: „Nie chciałbym dzielić się kredytem za moją decyzję o inwestowaniu z kimkolwiek innym. To był tylko błąd - poważny błąd. ”
Wal-Mart: Na zgromadzeniu wspólników Berkshire Hathaway w 2003 r. Buffet przyznał, że jego próba dotrzymania kroku rynkowi się nie powiodła: „Kupiliśmy trochę i trochę się podniosło i myślałem, że może wróci. To ssanie kciuka kosztowało nas w obecnym obszarze 10 miliardów dolarów. ”

Mimo tych błędów Buffett koncentruje się na robieniu dużych zakładów, które zamierza obstawić przez dziesięciolecia. Dłuższy horyzont czasowy pozwolił mu skorzystać z okazji, na które mało kto ma cierpliwość. Ale w jaki sposób był w stanie dokonać tych udanych zakładów w pierwszej kolejności?

Dlaczego niektórzy odnoszą większe sukcesy niż inni

Filozofowie i naukowcy od dawna starają się ustalić, dlaczego niektórzy ludzie odnoszą większe sukcesy niż inni w budowaniu bogactwa. Ich ustalenia są zróżnicowane i często sprzeczne.

Przez stulecia ludzie wierzyli, że ich los, w tym bogactwo i status, zależą od kapryśnej łaski pogańskich bogów - a dokładniej łaski Tyche (po grecku) lub Fortuna (po rzymsku). Ekspansja religii judeochrześcijańskich i islamskich oraz ich koncepcje „wolnej woli” doprowadziły do ogólnego przekonania, że jednostki mogą kontrolować swoje przeznaczenie poprzez swoje działania lub ich brak.

Współczesna nauka, szczególnie psychologia i neuronauka, rozwinęła teorię uwarunkowań biologicznych, które kontrolują ludzkie decyzje i działania. Teoria ta sugeruje, że wolna wola może nie być tak „wolna”, jak wcześniej sądzono. Innymi słowy, możemy być predysponowani do pewnych zachowań, które wpływają na sposób, w jaki przetwarzamy informacje i podejmujemy decyzje.

Biolodzy ewolucyjni i psychologowie opracowali wiele różnych teorii wyjaśniających podejmowanie decyzji przez ludzi. Niektórzy twierdzą, że zdolność do podejmowania lepszych decyzji z korzystnymi wynikami jest wynikiem eonów doboru naturalnego, co faworyzuje osoby o wyjątkowej genetyki, takie jak osoby o wysokim IQ.

Pomimo przekonania, że wysokie IQ jest konieczne do budowania bogactwa, badania po badaniu wskazują, że związek między superinteligencją a sukcesem finansowym jest co najmniej wątpliwy:

Badanie dr Jay Zagorsky w czasopiśmie Intelligence Journal nie wykazało silnego związku między całkowitym bogactwem a inteligencją: „Ludzie nie stają się bogaci tylko dlatego, że są mądrzy”.
Członkowie Mensy należą do 2% najbystrzejszych ludzi na ziemi, ale większość nie jest bogata i „z pewnością nie jest najwyższym 1% finansowym”, według rzecznika organizacji. Badanie przeprowadzone przez Eleanor Laise z klubu inwestycyjnego Mensa wykazało, że fundusz średnio wynosił 2,5% rocznie przez 15 lat, podczas gdy S&P 500 średnio 15,3% w tym samym czasie. Jeden z członków przyznał, że „możemy spieprzyć szybciej niż ktokolwiek inny”, podczas gdy inny opisał swoją strategię inwestycyjną jako „kupuj taniej, sprzedawaj mniej”.

Buffett nigdy nie twierdził, że jest geniuszem. Zapytany o to, czego nauczył nowej generacji inwestorów na dorocznym spotkaniu w Berkshire Hathaway w 2009 roku, odpowiedział: „W branży inwestycyjnej, jeśli masz IQ 150, sprzedaj 30 punktów komuś innemu. Nie musisz być geniuszem… To nie jest skomplikowana gra; nie musisz rozumieć matematyki. To proste, ale nie łatwe. ”

Później rozwinął myśl: „Jeśli rachunek lub algebra byłyby wielkim inwestorem, musiałbym wrócić do dostarczania gazet”.

Racjonalny ekonomista

Ekonomiści historycznie oparli swoje modele na domniemaniu, że ludzie podejmują logiczne decyzje. Innymi słowy, osoba stojąca przed wyborem równoważy pewność i ryzyko. Teoria wartości oczekiwanej zakłada, że osoby stojące przed wyborami wybiorą tę, która ma największą kombinację oczekiwanego sukcesu (prawdopodobieństwo) i wartości (wpływ).

Racjonalna osoba zawsze modelowałaby pracowitą mrówkę w bajce Ezopa, a nie obraźliwego konika polnego. Pomysł, że ludzie podejmowaliby decyzje sprzeczne z ich interesami, jest nie do pomyślenia dla ekonomistów.

Prawdę mówiąc, większość ekonomistów dostrzega wady swoich modeli. Szwedzki ekonomista Lars Syll zauważa, że „model teoretyczny jest niczym więcej niż argumentem, że zestaw wniosków wynika z ustalonego zestawu założeń”.

Ekonomiści zakładają stabilne systemy i proste założenia, podczas gdy świat rzeczywisty podlega ciągłym zmianom. Parafrazując słynny cytat H.L Menckena, zawsze istnieje prosty model ekonomiczny [dobrze znane rozwiązanie] dla każdego ludzkiego problemu. To pojęcie jest zgrabne, prawdopodobne i błędne.

Naturalny człowiek psychologów

Według profesora Harvarda Daniela Liebermana ludzie są naturalnie skłonni do poszukiwania rozwiązań, które wymagają najmniejszego zużycia energii.

W prawdziwym świecie mamy trudności z odroczeniem natychmiastowej gratyfikacji dla przyszłego bezpieczeństwa, wyborem inwestycji najlepiej dostosowanych do naszych długoterminowych celów i profilu ryzyka oraz działaniem w naszym najlepszym interesie finansowym. Badania psychologiczne sugerują, że trudność jest zakorzeniona w naszych mózgach - w jaki sposób myślimy i podejmujemy decyzje.

Naukowcy Susan Fiske i Shelley Taylor postulują, że ludzie są „skąpcami poznawczymi”, wolą robić jak najmniej myślenia. Mózg zużywa więcej energii niż jakikolwiek inny organ ludzki, co stanowi do 20% całkowitego spożycia przez organizm.

Kiedy decyzje wiążą się z problemami bardziej odległymi od naszego obecnego stanu na odległość lub czas, istnieje tendencja do odraczania wyboru. Ten impuls wyjaśnia, że ludzie nie oszczędzają w teraźniejszości, ponieważ wypłata nastąpi w latach.

O ile wiemy, mózg pana Buffetta jest podobny do innych inwestorów i doświadcza tych samych impulsów i obaw, co inni. Podczas gdy doświadcza napięć, które pojawiają się u wszystkich podczas podejmowania decyzji, nauczył się kontrolować impulsy i podejmować uzasadnione, racjonalne decyzje.

Nasz system dwóch mózgów

Badania Daniela Kahnemana i Amosa Tversky zapewniają nowy wgląd w proces decyzyjny, być może klucz do sukcesu Buffetta. Teoretyzują, że każdy człowiek korzysta z dwóch systemów przetwarzania mentalnego (System 1 i System 2), które przez większość czasu płynnie ze sobą współpracują. Książka Khanemana „Myślenie, szybko i wolno” przedstawia te dwa systemy.

System 1 - Myśl szybko

System 1, określany również jako „mózg emocjonalny”, rozwinął się jako układ limbiczny w mózgu wczesnych ludzi. Czasami nazywany „mózgiem ssaków” obejmuje ciało migdałowate, narząd, w którym powstają emocje i wspomnienia.

Neurobiolog Paul MacLean postawił hipotezę, że układ limbiczny był jednym z pierwszych kroków w ewolucji ludzkiego mózgu, opracowanym w ramach jego obwodów walki lub lotu. Z konieczności nasi prymitywni przodkowie musieli szybko reagować na niebezpieczeństwo, gdy sekundy mogą oznaczać ucieczkę lub śmierć.

Mózg emocjonalny jest zawsze aktywny, zdolny do podejmowania szybkich decyzji przy niewielkiej ilości informacji i świadomego wysiłku. Ciągle tworzy i przerabia modele - heurystyczne ramy - otaczającego świata, opierając się na zmysłach i wspomnieniach z minionych wydarzeń.

Na przykład doświadczony kierowca koordynuje kierowanie i prędkość samochodu na pustej autostradzie prawie bez wysiłku, nawet przypadkowo. Kierowca może jednocześnie prowadzić rozmowy z pasażerami lub słuchać radia bez utraty kontroli nad pojazdem. Kierowca polega na decyzjach Systemu 1.

Mózg emocjonalny jest również źródłem intuicji, tego „wewnętrznego głosu” lub odczucia jelitowego, które czasami odczuwamy, nie będąc świadomym przyczyn leżących u podstaw jego wystąpienia. Ten system opiera się przede wszystkim na setkach codziennych decyzji, które podejmujemy - w co się ubrać, gdzie usiąść, zidentyfikować przyjaciela. Paradoksalnie System 1 jest źródłem kreatywności i nawyków.

System 2 - Myśl powoli

System 2, zwany także „logicznym mózgiem”, jest wolniejszy, bardziej przemyślany i analityczny, racjonalnie równoważąc korzyści i koszty każdego wyboru przy użyciu wszystkich dostępnych informacji.

Decyzje dotyczące Systemu 2 mają miejsce w najnowszym ewolucyjnym dodatku do mózgu - korze nowej. Uważa się, że jest to centrum niezwykłej aktywności poznawczej ludzi. System 2 ewoluował wolniej u ludzi i wymaga więcej energii do ćwiczeń, co wskazuje, że stara piła „Myślenie jest trudne” jest faktem.

Kahneman charakteryzuje System 2 jako „świadome, rozumujące ja, które ma przekonania, dokonuje wyborów i decyduje, o czym myśleć i robić”. Odpowiada za decyzje dotyczące przyszłości, podczas gdy System 1 jest w tej chwili bardziej aktywny. Podczas gdy nasz emocjonalny mózg może generować złożone wzorce pomysłów, jest również swobodny, impulsywny i często nieodpowiedni.

Na szczęście System 1 działa dobrze przez większość czasu; jego modele codziennych sytuacji są dokładne, prognozy krótkoterminowe są zwykle poprawne, a początkowe reakcje na wyzwania są szybkie i w większości odpowiednie.

System 2 jest bardziej kontrolowany, oparty na regułach i analityczny, stale monitoruje jakość odpowiedzi dostarczanych przez System 1. Nasz logiczny mózg staje się aktywny, gdy musi zastąpić automatyczną ocenę Systemu 1.

Na przykład wcześniejszy kierowca jadący swobodnie po drodze jest bardziej skoncentrowany podczas przejeżdżania półciężarówki na wąskiej dwupasmowej drodze lub w dużym ruchu, aktywnie przetwarzając zmieniające się warunki i reagując celowo. Jego wysiłkowi umysłowemu towarzyszą wykrywalne zmiany fizyczne, takie jak napięte mięśnie, przyspieszenie akcji serca i rozszerzone źrenice. W tych okolicznościach odpowiedzialny jest System 2.

Logiczny mózg zwykle działa w trybie niskiego wysiłku, zawsze w rezerwie, dopóki System 1 nie napotka problemu, którego nie może rozwiązać lub nie będzie musiał działać w sposób naturalny. Rozwiązanie dla produktu 37 x 82 wymaga celowych procesów Systemu 2, podczas gdy odpowiedzią na prosty problem dodawania, taki jak suma 2 + 2, jest funkcja Systemu 1. Odpowiedź nie jest obliczana, ale przywoływana z pamięci.

Badanie neuropsychologów Abigail Baird i Jonathan Fugelsang z 2004 roku wskazuje, że System 2 nie rozwija się w pełni aż do dorosłości. Ich odkrycia sugerują, że nastolatki częściej podejmują ryzykowne zachowania, ponieważ brakuje im sprzętu umysłowego do racjonalnego ważenia decyzji. W przypadku większości osób oba systemy współpracują ze sobą płynnie, przechodząc z jednego do drugiego w razie potrzeby.

Styl Buffetta

Kluczem Oracle do inwestowania jest zrozumienie i koordynacja dwóch systemów decyzyjnych. Buffett polega na Systemie 1, aby intuicyjnie wyszukiwać inwestycje, które uważa za atrakcyjne i rozumie.

Decydując się na możliwą inwestycję, zaleca: „Jeśli potrzebujesz komputera lub kalkulatora, aby zdecydować, czy zainwestować, nie rób tego - zainwestuj w coś, co krzyczy - jeśli nie jest to oczywiste, odejdź… Jeśli nie znasz firmy, finanse wcale nie pomogą ”.

Unikaj pułapek szybkiego myślenia

Główni inwestorzy, tacy jak Buffett, upraszczają swoje decyzje, opierając się na Systemie 1, co w większości przypadków dobrze im służy. Uznają jednak, że ich emocjonalny system decyzyjny jest również podatny na uprzedzenia i błędy, w tym:

Oprawianie mentalne

Nasze mózgi, wyposażone w miliony sygnałów sensorycznych, tworzą interpretacyjne mentalne „ramki” lub filtry, aby odczytać dane. Te filtry mentalne pomagają nam zrozumieć i odpowiedzieć na wydarzenia wokół nas. Ramowanie to heurystyka - skrót myślowy - który zapewnia szybki i łatwy sposób przetwarzania informacji. Niestety kadrowanie może również zapewnić ograniczony, uproszczony obraz rzeczywistości, który może prowadzić do błędnych decyzji.

Wybory, których dokonujemy, zależą od naszej perspektywy lub ram otaczających problem. Na przykład badania pokazują, że ludzie prawdopodobnie podejmą decyzję, jeśli wynik przedstawiany jest z 50% szansą na sukces, a spadną, jeśli konsekwencja zostanie wyrażona z 50% szansą na niepowodzenie, nawet jeśli prawdopodobieństwo jest takie samo w obu walizka.

Większość inwestorów niepoprawnie określa inwestycje w akcje, traktując rynek akcji jako strumień elektronicznych fragmentów danych niezależnych od bazowych przedsiębiorstw, które reprezentują. Ciągły przepływ informacji o cenach, ekonomii i ekspertyzach pobudza nasz mózg emocjonalny i stymuluje szybkie decyzje do czerpania zysków (przyjemności) lub zapobiegania stracie (bólu).

Buffett zaleca inwestorom, aby nie uważali inwestycji w akcje za „kawałek papieru, którego cena porusza się codziennie” i jest kandydatem do sprzedaży, gdy tylko się denerwujesz.

Myślenie krótkoterminowe - System 1 - często prowadzi do handlu akcjami, a nie do inwestowania w firmy. Transakcje jednodniowe - ci, którzy kupują i sprzedają akcje w ramach sesji jednego rynku - są wyjątkowo nieskuteczne, według badań przeprowadzonych przez University of California-Berkeley:

80% handlowców przez cały dzień rezygnuje w ciągu pierwszych dwóch lat.
Aktywni handlowcy osiągają gorsze wyniki niż średnia giełdowa o 6,5% rocznie.
Tylko 1,6% traderów osiąga zysk netto każdego roku.

Dane finansowe są szczególnie podatne na kadrowanie. Firmy zawsze pozytywnie wyrażają zyski i straty, albo jako wzrost w porównaniu do wcześniejszych wyników, albo jako mniejsze straty niż w poprzednich okresach. Trendami można manipulować w oparciu o punkt porównania i przedział czasu.

Nawet słowa, których używamy do opisania wyboru, stanowią ramy oceny wartości. Charakteryzacje, takie jak „szybki wzrost”, „zmiana sytuacji” lub „cykliczny”, wywołują podświadome stereotypy, jakie mamy dla takich terminów, bez względu na podstawowe dane finansowe.

Kadrowanie może prowadzić racjonalnych ludzi do podejmowania irracjonalnych decyzji na podstawie ich prognoz dotyczących wyniku. To wyjaśnia różnicę między racjonalnym człowiekiem ekonomii a naturalnym człowiekiem psychologii.

Buffett nauczył się odpowiednio kształtować swoje możliwości inwestycyjne, aby uniknąć krótkoterminowych, arbitralnych rezultatów:

„My [Berkshire Hathaway] wybieramy takie inwestycje w perspektywie długoterminowej, ważąc te same czynniki, które byłyby zaangażowane w zakup 100% działającej firmy”.
„Kiedy posiadamy porcje wybitnych firm z wybitnymi zarządami, nasz ulubiony okres utrzymywania jest na zawsze”.
„Jeśli nie chcesz posiadać akcji przez 10 lat, nawet nie myśl o jej posiadaniu przez 10 minut.”

Niechęć do straty

Kahneman i Tversky ustalili, że w podejmowaniu decyzji przez ludzi straty są większe niż zyski. Ich eksperymenty sugerują, że ból utraty jest dwa razy większy niż przyjemność z zysku. To uczucie powstaje w ciele migdałowatym, które jest odpowiedzialne za generowanie przerażających emocji i wspomnień o bolesnych skojarzeniach.

Fakt, że inwestorzy częściej sprzedają akcje z zyskiem niż akcje ze stratą, gdy strategia odwrotna byłaby bardziej logiczna, świadczy o sile awersji do strat.

Podczas gdy Buffett rzadko sprzedaje swoje pozycje, zmniejsza straty, gdy zdaje sobie sprawę, że popełnił błąd w ocenie. W 2016 r. Buffett znacznie zmniejszył lub zlikwidował swoją pozycję w trzech spółkach, ponieważ uważał, że stracili przewagę konkurencyjną:

Wal-Mart: Mimo żalu, że wcześniej nie kupił więcej akcji, od dawna jest inwestorem w spółce. Uważa się, że uzasadnienie niedawnej sprzedaży wynika z przejścia rynku detalicznego ze sklepów stacjonarnych na internetowe. Badanie Pew Research Center wykazało, że prawie 80% Amerykanów jest dzisiaj kupującymi online, w porównaniu z 22% w 2000 roku.
Deere & Co: Pierwsze zakupy Buffetta producenta sprzętu rolniczego rozpoczęły się w trzecim kwartale 2012 r. Do 2016 r. Był właścicielem prawie 22 mln akcji o średnim koszcie poniżej 80 USD za akcję. Zlikwidował swoje akcje w ciągu ostatnich dwóch kwartałów 2016 r., Kiedy ceny przekraczały 100 USD za akcję. Buffett mógł odczuwać, że dochody gospodarstw rolnych, które spadły o połowę od 2013 r. Z powodu światowych upraw zderzaków, raczej nie ulegną poprawie, pozostawiając wiodącego dostawcę sprzętu rolniczego niezdolnego do dalszego zwiększania zysków.
Verizon: Będąc właścicielem akcji od 2014 r., Zlikwidował całą swoją pozycję w 2016 r. Z powodu utraty zaufania do kierownictwa po wątpliwej transakcji przejęcia Yahoo przez spółkę i ciągłych zawirowań na rynku operatorów bezprzewodowych.

Niechęć do strat może wywołać niepokój i skłonić nas do przedwczesnego działania, ponieważ obawiamy się, że zostaniemy pominięci na rosnącym rynku lub pozostanie zbyt długo na bessy. Buffett i Munger ćwiczą „wytrwałość - umiejętność siedzenia na dupie i robienia niczego, dopóki nie pojawi się wielka szansa”.

Reprezentatywność

Ludzie ignorują statystyki i koncentrują się na stereotypach. Przykład w Association of Psychological Science Journal ilustruje to powszechne uprzedzenie. Na prośbę o wybranie właściwego zawodu nieśmiałego, wycofanego mężczyzny, który nie interesuje się realnym światem z listy obejmującej rolnika, sprzedawcę, pilota, lekarza i bibliotekarza, większość ludzi nieprawidłowo wybrała bibliotekarza. Ich decyzja ignoruje oczywiste: na świecie jest o wiele więcej rolników niż bibliotekarzy.

Buffett koncentruje się na wyszukiwaniu „nieuniknionych” - wielkich firm z nie do pokonania przewagą - zamiast podążać za konwencjonalną mądrością i akceptowanymi wzorami myślenia preferowanymi w procesie decyzyjnym Systemu 1. W liście do inwestorów z 1996 r. Definiuje Coca-Cola i Gillette jako dwie firmy, które „zdominują swoje pola na całym świecie przez cały okres inwestycji”.

Jest szczególnie ostrożny wobec „oszustów” - tych firm, które wydają się niezwyciężone, ale nie mają realnej przewagi konkurencyjnej. Na każdą nieuniknioną jest dziesiątki oszustów. Według Buffetta, General Motors, IBM i Sears stracili swoje pozornie nie do pokonania zalety, gdy wartości spadły w „obecności pychy lub nudy, które spowodowały, że uwagę menedżerów zaczęła błąkać”.

Buffett zdaje sobie sprawę, że firmy z branży zaawansowanych technologii lub przemysłu embrionalnego pobudzają naszą wyobraźnię i pobudzają nasz mózg emocjonalny obietnicą niezwykłych korzyści. Preferuje jednak inwestycje, w których jest „pewny dobrego wyniku [raczej] niż ma nadzieję na świetny” - przykład logicznego mózgu w pracy.

Kotwienie

Ewolucja jest powodem, dla którego ludzie zbyt mocno polegają na pierwszym lub pojedynczym fragmencie informacji, które otrzymują - na „pierwszym wrażeniu”. W świecie śmiertelnych niebezpieczeństw opóźnianie działania może prowadzić do bólu lub śmierci. Dlatego pierwsze wrażenia pozostają w naszych umysłach i wpływają na kolejne decyzje. Podświadomie wierzymy, że to, co wydarzyło się w przeszłości, wydarzy się w przyszłości, co doprowadzi nas do wyolbrzymienia znaczenia początkowej ceny zakupu w kolejnych decyzjach o sprzedaży papieru wartościowego.

Inwestorzy nieświadomie podejmują decyzje na podstawie zakotwiczonych danych, takich jak poprzednie ceny akcji, zarobki z lat ubiegłych, konsensusowe prognozy analityków lub ekspertyzy oraz dominujące postawy dotyczące kierunku cen akcji, czy to na rynku niedźwiedzia, czy hossy. Chociaż niektórzy charakteryzują ten efekt jako podążanie za trendem, jest to skrót do Systemu 1 oparty na częściowych informacjach, a nie na wyniku analizy Systemu 2.

Buffett często sprzeciwia się popularnej opinii, uznając, że „większość ludzi interesuje się akcjami, kiedy wszyscy inni są. Czas się zainteresować, gdy nikogo nie ma. Nie możesz kupować tego, co popularne, i robić dobrze. ” Podejmując decyzję na podstawie danych historycznych, zauważa: „Gdyby przeszłość była wszystkim, co było potrzebne do gry w pieniądze, najbogatszymi ludźmi byliby bibliotekarze”.

Podejście Buffetta nie polega na podążaniu za stadem ani celowym przeciwstawianiu się konsensusowi. To, czy ludzie zgadzają się z jego analizą, nie jest ważne. Jego cel jest prosty: uzyskać za rozsądną cenę biznes o doskonałej ekonomii i zdolnym, uczciwym zarządzaniu.

Pomimo uznania IBM za „oszusta” w 1996 roku, Berkshire Hathaway zaczął nabywać akcje w 2011 roku, konsekwentnie zwiększając pozycję Buffetta na przestrzeni lat. Do końca pierwszego kwartału 2017 r. Berkshire posiadało ponad 8% pozostałych akcji o wartości przekraczającej 14 mld USD.

Choć jego analiza pozostaje poufna, Buffett uważa, że inwestorzy zbyt poważnie zdyskontowali przyszłość IBM i nie zauważyli, że przejście na biznes oparty na chmurze może prowadzić do lepszych perspektyw wzrostu i wysokiego stopnia utrzymania klientów. Ponadto firma wypłaca dywidendę prawie dwukrotnie wyższą niż S&P 500 i aktywnie odkupuje akcje na otwartym rynku.

Rosnąca pozycja IBM - czterokrotnie od pierwszego zakupu - jest dowodem na to, że Buffett nie boi się podjąć działania, gdy czuje się swobodnie ze swoją analizą: „Okazje przychodzą rzadko. Kiedy spadnie złoto, wyjmij wiadro, a nie gilzę. ”

Dostępność

Ludzie zazwyczaj oceniają prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia na podstawie łatwości, z jaką przychodzi mu na myśl. Na przykład badanie sprzedaży loterii państwowej z 2008 r. Wykazało, że sklepy, które sprzedają reklamowany, wygrywający los na loterię, odnotowują wzrost sprzedaży o 12–38% przez okres do 40 tygodni od ogłoszenia zwycięzcy.

Ludzie odwiedzają sklepy sprzedające zwycięski bilet częściej ze względu na łatwe przywołanie wygranej oraz uprzedzenie, że lokalizacja jest „szczęśliwa” i istnieje większe prawdopodobieństwo, że wyprodukują inny zwycięski bilet niż wygodniejszy sklep na ulicy.

Ta tendencja często wpływa na decyzje dotyczące inwestycji w akcje. Innymi słowy, postrzeganie inwestorów pozostaje w tyle za rzeczywistością. Pęd, zarówno w górę, jak i w dół, trwa znacznie dłużej niż pojawienie się nowych faktów. Inwestorzy ze stratami powoli inwestują, często siedzą na uboczu, dopóki ceny nie odzyskają większości spadku (irracjonalny pesymizm).

I odwrotnie, wzmocnienie z hossy zachęca do kontynuowania zakupów nawet po spadku koniunktury gospodarczej (irracjonalny optymizm). Dlatego inwestorzy zwykle kupują, gdy ceny są wysokie, i sprzedają, gdy są niskie.

S&P 500 spadł o 57% między końcem 2007 r. A marcem 2009 r., Niszcząc portfele inwestorów oraz likwidując akcje i fundusze wspólnego inwestowania. Mimo że indeks odrobił straty do połowy 2012 r., Inwestorzy indywidualni nie wrócili do inwestycji kapitałowych, pozostając w gotówce lub kupując obligacje mniej ryzykowne.

W tym czasie Liz Ann Sonders, główny strateg inwestycyjny w Charles Schwab & Co., zauważyła: „Nawet trzy i pół roku na tym hossie i zyskach, które widzieliśmy od czerwca [2012], nie ma odwrócił tę psychologię [strachu] ”. Innymi słowy, wiele osób poniosło stratę, ale nie uczestniczyło w późniejszym wyzdrowieniu.

Buffett zawsze starał się postępować zgodnie z radami swojego mentora, Benjamina Grahama, który powiedział: „Nie kupuj optymizmu [lub sprzedawaj z powodu pesymizmu], ale arytmetyki”. Graham opowiadał się za obiektywną analizą, a nie emocjami, kupując lub sprzedając akcje: „W krótkim okresie rynek jest maszyną do głosowania [emocjonalną], ale w dłuższej perspektywie jest maszyną do ważenia [logiczną]”.

Oddziaływać

Oceniamy prawdopodobieństwo na podstawie naszych odczuć na temat opcji. Innymi słowy, oceniamy opcję mniej ryzykowną wyłącznie dlatego, że faworyzujemy ją i na odwrót. Ta tendencja może prowadzić do kupowania akcji u pracodawcy, gdy inne inwestycje byłyby bardziej odpowiednie dla ich celów. Nadmierna pewność siebie czyjejś potęguje negatywny wpływ afektu.

Na przykład w 1989 r. Buffett zainwestował 350 mln USD w preferowane akcje U.S. Airways, pomimo jego przekonania, że linie lotnicze i producenci linii lotniczych historycznie byli śmiertelną pułapką dla inwestorów. Inwestycja nastąpiła po obiedzie z Edem Colodnym, dyrektorem generalnym linii lotniczej, który zrobił wrażenie na Buffett. Pewny, że preferowane akcje są bezpieczne, a linia lotnicza ma konkurencyjny koszt miejsc (około 12 centów za milę), dokonał inwestycji.

Buffett przyznał później, że jego analiza „była powierzchowna i błędna”, być może z powodu pychy i jego sympatii do Colodny. Ulepszona linia lotnicza w Teksasie (Southwest Airlines) zaburzyła następnie konkurencyjność w branży kosztem miejsc 8 centów za milę, co spowodowało, że Berkshire Hathaway obniżył swoją inwestycję o 75%.

Buffett miał szczęście osiągnąć znaczny zysk z inwestycji (216 mln USD), przede wszystkim dlatego, że linia lotnicza następnie i nieoczekiwanie wróciła do rentowności i była w stanie wypłacić naliczone dywidendy i wykupić preferowane akcje.

Ostatnie słowo

Styl inwestycyjny pana Buffetta był krytykowany przez wielu przez dziesięciolecia. Obserwatorzy trendów i handlowcy są szczególnie krytyczni wobec jego historii i filozofii, twierdząc, że jego wyniki są wynikiem „szczęścia, biorąc pod uwagę stosunkowo niewiele transakcji, które uczyniły go tak bogatym”.

Menedżer funduszu hedgingowego Michael Steinhardt, który Forbes nazwał „największym handlowcem z Wall Street”, powiedział podczas wywiadu CNBC, że Buffett jest „najlepszą osobą PR wszechczasów. I udało mu się osiągnąć pracę na śniegu, która praktycznie o wszystkim wiedziała w prasie ”.

Przed skorzystaniem z rad tych, którzy szybko potępiają styl inwestycyjny Buffetta, należy zauważyć, że żaden menedżer inwestycyjny nie zbliżył się do rekordu rywala Buffeta w ciągu ostatnich 60 lat. Chociaż zwroty Steinhardta są podobne do zwrotów Buffetta, to były one przez okres 28 lat - mniej niż połowa cyklu Buffetta.

Pomimo ich niechęci obaj mężczyźni zgodziliby się, że podejmowanie decyzji w Systemie 2 ma kluczowe znaczenie dla powodzenia inwestycji. Steinhardt w swojej autobiografii „No Bull: My Life In and Out of Markets” powiedział, że jego wyniki wymagają „więcej wiedzy i lepszego postrzegania sytuacji niż inni… Osiągnięcie poziomu zrozumienia, który pozwala czuć się kompetentnie poinformowany znacznie wcześniej zmiany poglądów „ulicznych”, nawet przewidujące niewielkie zmiany cen akcji, mogą czasem uzasadniać niepopularne inwestycje ”.

Buffett wydaje się zgadzać, nalegając na poświęcenie czasu na introspekcję i przemyślenia. „Nalegam, aby spędzać dużo czasu, prawie każdego dnia, po prostu siedząc i myśląc. Jest to bardzo rzadkie w amerykańskim biznesie. Czytam i myślę. Dlatego częściej czytam i myślę i podejmuję mniej impulsywnych decyzji niż większość ludzi w biznesie. ”

Czy poświęcasz czas na zebranie faktów i podjęcie starannie przeanalizowanych decyzji inwestycyjnych? Być może wygodniej jest płynąć z prądem. Jakie są twoje preferencje decyzyjne i jak ci się to udało?