Czym jest FINRA - Historia i zasady arbitrażu i mediacji

Chociaż Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) jest przede wszystkim odpowiedzialna za tworzenie tego „bezpiecznego” środowiska handlowego, inna organizacja znana jako FINRA działa jako pierwsza linia obrony w ochronie inwestorów i regulacji sektora papierów wartościowych.

Charakter i cel FINRA

Urząd Regulacji Przemysłu Finansowego (FINRA) działa pod patronatem i pod jurysdykcją SEC jako organizacja samoregulacyjna (SRO) dla branży papierów wartościowych w Stanach Zjednoczonych. Monitoruje i reguluje cały obrót papierami wartościowymi, operacje i rejestry, platformy wymiany i personel w branży oraz działa jako organizacja buforowa między rynkami papierów wartościowych a SEC.

Przemysł papierów wartościowych jest ogromny. Obejmuje ponad 4500 biur maklerskich z ponad 160 000 biur w całym kraju, prawie 635 000 zarejestrowanych brokerów i dyrektorów, a także pracowników administracyjnych i odpowiedzialnych za zgodność, którzy są również licencjonowani do sprzedaży papierów wartościowych. FINRA nadzoruje je wszystkie. Nie tylko wymaga i kontroluje licencjonowanie tych, którzy sprzedają papiery wartościowe, ale także tworzy i zatwierdza wszystkie materiały licencyjne i egzaminy. Ponadto wymaga od specjalistów ds. Papierów wartościowych zarejestrowania się w FINRA i spełnienia wymagań dotyczących ustawicznego kształcenia.

Historia FINRA

Początki FINRA sięgają krachu na giełdzie w 1929 r., Kiedy rządowe analizy wykazały, że nieuregulowane rynki papierów wartościowych odegrały znaczącą rolę w jej spowodowaniu. Aby zapobiec przyszłej awarii, utworzono kilka nowych organizacji regulacyjnych. Jednym z nich był SEC, a drugim National Association of Securities Dealers (NASD), która stała się pierwszą organizacją samoregulacyjną w branży papierów wartościowych.

Przez dziesięciolecia NASD działała przede wszystkim jako jednostka regulacyjna i administracyjna, nadzorująca codzienną aktywność rynkową i egzekwująca przepisy. Jednak gdy technologia stała się dostępna, NASD zwiększyła swój wpływ:

• NASD wprowadziła nowy rodzaj platformy do obrotu papierami wartościowymi w 1971 r., Znany jako Krajowy rynek automatycznych notowań dealerów papierów wartościowych (NASDAQ). Rynek ten szybko się powiększył i rywalizował z wielkością sprzedaży. Stał się platformą dla firm o ugruntowanej pozycji, które nie mogły spełnić wymogów handlu na giełdzie.
• W 1998 r. NASDAQ połączył się z American Stock Exchange (AMEX) i ostatecznie połączył się również z większością innych amerykańskich giełd.
• Jednak po połączeniu NASD z samoregulacyjnym oddziałem nowojorskiej giełdy papierów wartościowych (NYSE) znanym jako NYSE Regulation, Inc., narodziła się FINRA. NASD był wiodącym organem samorządowym w branży papierów wartościowych do 2007 r. SEC zatwierdziła połączenie 26 lipca 2007 r., A obie organizacje stały się organem regulacyjnym branży finansowej. FINRA nadal spełnia wszystkie funkcje wcześniej przypisane do NASD, kładąc dodatkowy nacisk na edukację inwestorów.

Struktura organizacyjna

FINRA jest największą organizacją samoregulacyjną w kraju i ma swoją siedzibę w Nowym Jorku i Waszyngtonie, z 20 dodatkowymi biurami satelitarnymi zlokalizowanymi w całych Stanach Zjednoczonych. W biurach tych znajduje się około 3000 nauczycieli, administratorów i pracowników ds. Zgodności. Organizacją tą kieruje rada gubernatorów, w skład której wchodzą:

• Prezesi zarówno FINRA, jak i oddziału NYSE Regulation
• Jedenaście gubernatorów społeczeństwa
• Dziesięciu prezesów branży papierów wartościowych

Do 21 ostatnich prezesów należą:

• Członek gubernatora
• Gubernator niezależnych dystrybutorów / oddziałów ubezpieczeniowych
• Trzej gubernatorzy dla małych firm
• Trzej gubernatorzy dla dużych firm
• Jeden gubernator dla średnich firm

Firm Governors wybierani są przez członków FINRA zgodnie z ich klasyfikacją wielkości.

Finansowanie

Główne źródła przychodów FINRA pochodzą z opłat i opłat wnoszonych przez firmy członkowskie i ich pracowników, a także z grzywien nakładanych co roku na przestępców regulacyjnych. Roczne opłaty naliczane firmom członkowskim obejmują podstawową opłatę członkowską, opłatę opartą na odsetku rocznego dochodu brutto firmy oraz opłatę za każdą osobę posiadającą licencję na papiery wartościowe, która pracuje w firmie. Opłata jest również naliczana za każdą lokalizację oddziału, którą utrzymuje każda firma. To wszystko składa się na ładny grosz; Przychody FINRA w 2009 roku przekroczyły 750 milionów USD.

Fundacja Edukacyjna Inwestorów FINRA

Jednym z głównych problemów FINRA jest edukacja inwestorów. Fundacja Edukacji Inwestorskiej (IEF) została zatem utworzona w 2003 r. Jako środek do osiągnięcia tego celu. Obecnie jest największą fundacją edukacyjną dla inwestorów w kraju.

Fundacja zatwierdziła granty, projekty badawcze i programy o wartości ponad 60 milionów USD, mające na celu edukację i ochronę inwestorów poprzez informowanie ich o ryzyku, korzyściach i cechach papierów wartościowych w ogóle i konkretnych inwestycjach. Dotacje te zostały również wykorzystane do zbadania zachowań inwestorów, aby pomóc przyszłym inwestorom w powtórzeniu błędów z przeszłości.

IEF współpracuje również z innymi organizacjami non-profit, aby dotrzeć do segmentów naszego społeczeństwa, które często są analfabetami finansowymi, takich jak wojskowi, licealiści i studenci oraz osoby na emeryturze lub w ich pobliżu.

Arbitraż i mediacja

FINRA odpowiada również za sponsorowanie i administrowanie największą i najbardziej podstawową platformą arbitrażu i mediacji w branży papierów wartościowych. Kiedy na przykład powstają spory między brokerami a klientami, proces rozstrzygania sporów przez FINRA jest pierwszą drogą, którą podjęto przed udziałem SEC lub sądów federalnych. W rzeczywistości idealnie i często spory cywilne są rozwiązywane za pośrednictwem FINRA i dalsze działania nie są konieczne.

Mediacja

Mediacja ma mniej formalny charakter i jest tańsza niż arbitraż. W rzeczywistości mediatorzy FINRA nie mają uprawnień do podejmowania wiążących decyzji prawnych. Ich celem jest raczej pomoc obu stronom w dobrowolnym porozumieniu. Postępowanie mediacyjne ma następujące cechy:

• W przeciwieństwie do arbitrażu mediacja nie ma określonej struktury i może się znacznie różnić w zależności od rozpatrywanego problemu oraz stylu i osobowości mediatora. W niektórych przypadkach mediator może działać jako posłaniec między przeciwnymi stronami, podczas gdy w innych przypadkach może nalegać na spotkanie grupowe.
• Zadaniem mediatora jest ostatecznie pomóc obu stronom w jasnym zrozumieniu problemów i zrozumieniu punktu widzenia drugiej strony. Nie ma on żadnej rzeczywistej władzy ani żadnej władzy prawnej nad wynikami mediacji, ale często może zapewnić jasną, profesjonalną i bezstronną analizę sprawy każdej ze stron. Może to pomóc obu stronom ocenić ich szanse na sukces, jeśli zdecydują się na arbitraż lub postępowanie sądowe.
• Mediacja kosztuje mniej niż arbitraż i jest znacznie tańsza niż rozstrzyganie sporów w sądzie, mimo że wiele stron nadal zatrudnia pełnomocnika podczas tych postępowań. Ponadto około 80% wszystkich spraw mediacyjnych rozwiązuje się z pewnym powodzeniem w ciągu kilku miesięcy od ich rozpoczęcia.

Arbitraż

Z drugiej strony arbitraż jest procesem o wiele bardziej formalnym. To powiedziawszy, wciąż jest szybsze i tańsze niż spory sądowe. Jednak obie strony muszą zgodzić się na utratę wszelkich roszczeń drugiej strony w sądzie, zanim będzie można zastosować tę procedurę. Arbitrzy zatrudnieni przez FINRA są gruntownie przeszkoleni w zakresie spraw, którym przewodniczą, a podejmowane przez nich decyzje są prawie zawsze ostateczne i rzadko można je zaskarżyć w sądzie. W branży papierów wartościowych działa kilka różnych organizacji, które prowadzą postępowania arbitrażowe, w tym:

• Chicago Board of Options Exchange (CBOE)
• Krajowa Giełda Papierów Wartościowych
• Departament rozstrzygania sporów FINRA

Każdy sponsor prowadzi listę arbitrów, z których czerpie, ale arbitrzy nie są pracownikami sponsora, chociaż otrzymują stypendium za swoje usługi. Zasady dotyczące arbitrażu różnią się nieco między poszczególnymi sponsorami w takich kwestiach, jak wybór arbitrów i to, czy postępowanie będzie publiczne czy prywatne.

Jednak wszyscy sponsorzy stosują Jednolity Kodeks Arbitrażowy, aby ostatecznie regulować swoje postępowanie. Ten kod zawiera 6-letni okres przedawnienia dla każdej transakcji lub incydentu, który prowadzi do arbitrażu, chociaż mogą obowiązywać krótsze przepisy ustawowe według stanów lub innych SRO. Wszelkie roszczenia arbitrażowe, które zgodnie z prawem kwalifikują się jako powództwo zbiorowe, nie kwalifikują się do procesu arbitrażowego, a roszczenia o wartości mniejszej niż określona kwota są kierowane w ramach procesu drobnych roszczeń, który jest uproszczoną wersją zwykłego postępowania.

Zanim rozpocznie się proces arbitrażu, muszą wystąpić:

1. Pozew musi zostać złożony, a następnie pismo procesowe, które obejmuje wszystkie stosowne wnioski, dokumenty i inne informacje, które należy przekazać wszystkim zaangażowanym stronom.
2. Powód musi podpisać umowę o zrzeczeniu się prawa do czynności sądowej i uiścić odpowiednią opłatę za złożenie wniosku.
3. Gdy strona pozwana otrzyma pozew od powoda, pozwany ma 20 dni na udzielenie odpowiedzi na sprawę dotyczącą drobnych roszczeń i 45 dni na inne sprawy. Powód ma 10 dni na odpowiedź na pozew wzajemny.
4. Zaangażowane strony wybiorą czas i miejsce postępowania, a także liczbę i kwalifikacje arbitrów.

Arbitrzy są następnie wybierani za pomocą Neutral List Selection System (NLSS). W ten sposób powstaje lista możliwych arbitrów w danej sprawie, z której zaangażowane strony wybierają osobę lub osoby, z których chcą skorzystać. Obie strony mają również prawo do złożenia arbitra na piśmie podczas postępowania.

Przyczyną wyzwania może być widoczne uprzedzenie ze strony arbitra lub odkrycie lub dopuszczenie jakiegokolwiek możliwego konfliktu interesów. Oczekuje się ponadto, że obie strony będą ze sobą współpracować w zakresie udostępniania istotnych informacji dotyczących sprawy. W 1999 r. Udostępniono przewodnik dotyczący odkrywania, który przedstawia wymagane dokumenty i informacje dotyczące konkretnych sytuacji.

Arbitrzy są również upoważnieni do:

• Wydawaj wezwania do świadków
• Poproś o dokumenty lub inne istotne informacje
• Określ terminy i zasady, jeśli to konieczne, aby przyspieszyć postępowanie w odpowiednim czasie

Sama procedura przesłuchania składa się z następujących kroków:

1. Obie strony są zaprzysiężone i składają wstępne oświadczenia.
2. Każda ze stron przedstawia swoją sprawę, korzystając z dokumentacji lub innych dowodów, a także, w razie potrzeby, przesłuchuje.
3. Podano roszczenia wzajemne, oświadczenia obalające i argumenty końcowe.
4. Obie strony są powiadamiane na piśmie o decyzji arbitra, która musi zostać podpisana przez większość arbitrów, jeśli jest ich więcej niż jeden. Arbiter musi wydać orzeczenie w ciągu 30 dni od zamknięcia sprawy.

Każdy wyrok, który zostanie wydany, może zostać następnie przedłożony sądowi właściwemu do orzekania w sprawie windykacji. Należy jednak zauważyć, że chociaż orzeczenia arbitrażowe są ostatecznie poparte przepisami stanowymi i federalnymi, wiele z nich jest nieściągalnych, ponieważ osoba lub firma, która musi zapłacić wyrok, ogłosiła upadłość.

Inne możliwości reklamacji

Osoby, które muszą złożyć skargę w sprawie nieobjętej arbitrażem, mogą powiadomić Centrum Skarg Inwestorskich FINRA lub Biuro Informatora. Centrum reklamacji stanowi forum dla klientów i pracowników ds. Papierów wartościowych, które umożliwia natychmiastowe powiadomienie FINRA o podejrzanych działaniach lub zachowaniach, a do osób informujących o nieprawidłowościach powinni się skontaktować osoby posiadające istotne dowody na naruszenie przepisów dotyczących papierów wartościowych.

Egzekwowanie i prowadzenie dokumentacji

Jako pierwsza linia obrony przed korupcją i nieuczciwymi praktykami w branży papierów wartościowych, FINRA ma znaczny autorytet do egzekwowania swoich przepisów i decyzji w następujący sposób:

• Nałożenie grzywny na przestępców i nagrody dla poszkodowanych
• Zawieszenie lub cofnięcie licencji na papiery wartościowe tych, którzy popełniają poważne lub powtarzające się naruszenia papierów wartościowych
• Szczegółowe prowadzenie historii dyscyplinarnej każdego zarejestrowanego przedstawiciela, znanej jako Formularz U-5, która może ostrzec potencjalnych klientów i pracodawców o historii wykroczeń

Rejestry te są dostępne do wglądu publicznego i można uzyskać do nich dostęp za pośrednictwem portalu BrokerCheck na stronie internetowej FINRA. Każdy może zalogować się na tej stronie i natychmiast pobrać raport zawierający szczegółowe informacje na temat profesjonalizmu i historii dyscyplinarnej każdej osoby lub firmy z branży papierów wartościowych, która posiada licencję dowolnego rodzaju.

Raporty pochodzą z Centralnego Depozytu Informacji, komputerowej bazy danych w branży papierów wartościowych, która otrzymuje formularze rejestracyjne każdej osoby i firmy, która kiedykolwiek posiadała licencję na papiery wartościowe. Baza danych zawiera obecnie raporty dotyczące około 1,3 miliona zarejestrowanych przedstawicieli i 17 000 firm, zarówno przeszłych, jak i obecnych.

Ostatnie słowo

Działania regulacyjne i edukacyjne FINRA są ogromne, więc indywidualni konsumenci nie są wykorzystywani przez „ekspertów” na wysoce wyspecjalizowanej arenie. To powiedziawszy, niektórzy krytykują siły wykonawcze FINRA jako słabe, szczególnie ze względu na „kazirodcze” powiązania SRO z profesjonalistami z branży. Na przykład Bernie Madoff był wiceprezesem NASD, gdy nielegalnie prowadził swój program Ponzi. W tym sensie FINRA jako agencja „samoregulacyjna” nie spełniła swojego zadania.

Nadal jednak zapewnia cenne usługi i wskazówki zarówno dla sektora publicznego, jak i specjalistów ds. Papierów wartościowych, które nie powinny być dyskontowane z powodu większych wad, które należy rozwiązać.